MI INFANCIA DE AQUELLOS TURBIOS DIAS.




Todo lo que recuerdo de mi infancia
es como la pagina de un libro en blanco.
El rumor de una fuente seca,
un charco helado
una calle en cuesta
aquella bicicleta sin pedales
la imagen desnuda reflejada en el espejo
del cuerpo desnudo de una desconocida mujer
amiga de mis juegos del pasado,
niña de mis temores nocturnos entre sabanas
y soledades compartidas.
Todo lo que se de aquellos dias,
se esconde entre sombras
miedos, tormentosa culpabilidad,
miradas indefinidas, y turbias
de confesionario.
Todo lo que queda de mi infancia
lo he olvidado.

Comentarios

Cuspedepita ha dicho que…
Da miña infancia as lembranzas máis nidias son o ceo estrelado e a lúa no día de Reis, andar con zapatillas sobre a lama xeada dos camiños, o sabor dos amorodos do prado de Bustelo, o vento zoando nos oídos cando ía co meu pai arar á Granda...
Un libro de páxinas de colores :-)
Ata os dez anos. Despois un libro gris, separada dos meus todo o ano.
Angel Utrera ha dicho que…
A nenez non deberia poder recordarse cando non foi como gustarianos que houbera sido.
Se non resultanos un fraude irreparable.

Entradas populares