LEVAME COÑECELO MAR......

Nai, ¡lévame coñecelo mar¡

Seica é da cor das esmeraldas

e nas noites mornas de lúa chea

pódense ver as sereas xogando cas ondas

de espuma branca a facer pompas

como as de xabón

e  que as estrelas viaxan cabo do mundo

cabalgando sobre elas.

Din que o mar chega ao infinito dos firmamentos

coma saído dun burato negro sen fondo

mais alá da liña borrosa do horizonte

onde se agacha o sol e morre a luz das luciérnagas

dos nosos campos e as bolboretas.

Lévame nai.

¿Onde é para ir velo?

Dime cal é a congostra , nai.

¿onde se atopa a corredoira

para baixar onde o mar? .

Teño que fuxir deste silencio de morte

e escoitar o murmurio das ondas na praia.

Din que as augas son salgadas

e cheas de brillos e reflexos

coma cristais ardentes.

Pódeste mirar e verche reflectido nelas

E din que hainas   frías coma anacos de xeo

e escuras no mais profundo

e   tamén azuis e as veces transparentes

naquelas outras terras

tan diferente da nosa dura e ingrata.

Lévame coñecelo mar

para bucear nel e afundirme no seu misterio

na procura dos tesouros dos piratas

descubrir illas solitarias

navegar co vento nas velas

sentirme libre e nunca mais escravo

E soñar……