DE NENO, EU XOGABA........

De neno

 Eu xogaba a facer coriscadas na madrugada

cos lazos das fontes, nas noites de xeada

ao despuntar o dia, agachado no lusco fusco.

Pensaba que alá enriba, na lúa grande

vivía quizabes outro neno coma min

e rifaba a tirarlle croios do río

e saía correndo a esconderme

 para que as que el me botaba non me deran.

De neno

Eu estaba seguro cos ananos do bosque

tiñan as súas casas nos cogomelos vermellos

con pintas brancas que traia debuxado o meu libro

de ciencias naturais,

pero nunca atopei ningún.

De neno

agachado tralo vento do deserto no verán

roubabamos os ovos dos niños de barro das andoriñas

non por facer mal

tan so estimabamos telos quentiños na mao

e sentilos así, tan fráxiles, cun latexo culpable.

De neno

escapaba da casa para arrombar coa tristura do crepúsculo amarelo

e buscar o agarimo salgado das augas de cores

nas que se bañaba nu o sol

no horizonte afastado co que soñaba acadar algún dia

xa home .