LA SOLEDAD DEL ILUSO


Recuerdo, como entre las sombras turbias del pozo sin fondo en que me estaba hundiendo en caida libre y sin excusas,
al final del hueco de la escalera por la que deslizaba entre gemidos mis insomnios,el brillo de sus ojos.
La mirada clara y limpia de sorpresa al descubrime, ladròn de sus secretos, enamorado de su imagen en el espejo gastado de aquel baño infecto, de burdel de puerto. Lugar de desahogo cobarde, y paso.
Recuerdo ahora, en este postrero instante mientras de esta soga que aprieta para siempre mi ultimo aliento, y de la que pendo en ridiculo balanceo de muerto, que aquello ojos eran diamantes del desierto, estrellas siderales,cometas de otra parte, lagrimas negras de otro tiempo.
Aquella mirada furtiva, me dejò para siempre preso, y por ella doy la vida, como pago a mi error al cortar la suya para apresar eternamente aquellos ojos de Diosa fugitiva.

Comentarios

Cuspedepita ha dicho que…
Moi bo relato, Ángel :-)E a foto non sei de onde a sacache, pero parece feita para el ;-)
Cantas cousas contas e cantas nos fas imaxinar con tan poucas palabras...

A partir de hoxe e ata mediados de agosto bótame de menos por aquí ;-)
Se podo xa subirei fotos a Cuspe, pero non terei tempo para ler moito e menos para deixar comentarios.
Á volta xa vos contarei...

Apertas
Fada Branca ha dicho que…
realmente precioso
Angel Utrera ha dicho que…
BOA VIAXE....
Non teñas medo, que aqui quedamos a espera das tuas novas, fotos...aventuras e sobre todo as tuas palabras tan vitais como ti mesma.
Dalle unha aperta a Anton, da miña.
parte, e volve axiña
Bicos para os catro.
Angel Utrera ha dicho que…
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Angel Utrera ha dicho que…
Moitas grazas Fadiña linda....
Xa volviches ao teu desterro ou ainda segues pola terriña???
Un bico grande
Lapis-vermello ha dicho que…
Encantoume o relato. Bicos.
A Conxurada ha dicho que…
Gostei moito deste texto.

Entradas populares