A CIDADE INVENTADA.

Unha vez, alguén faloume dunha cidade inventada

baixo as augas salgadas dos océanos vermellos

alá no fondo escuro e abisal agardaba por nos

lonxe, mais lonxe da liña borrosa do horizonte espido.

Seica os edificios son de sal

coma cristais ardentes de coral quente.

Contoume, que nas rúas non hai xente a berrar

que as follas das arbores no son verdes 

os rosais non teñen espiñas

e os paxaros nadan en lugar de voar

e fan burbullas coma pompas de xabón

cos seus trinos de sereas cando deixan fuxir

os seus soños.