ARTUR ALONSO

Tinhamos que voltar
para eu dar-te o amor
que nos foi rejeitado.

Tinham os anos que virar
para doar-te agora
caricias malgatas que sofrem incertas.

Tinha o cèu que perdoar
os Deuses mudar
suas rígidas mentes.

Tal vez de novo um ciclo
á beira rio como antanho ir-se perdendo.

pois nem tu
nem eu
sujamos as ruas
que dissem atentas
a sonhos que ouviron
falar d'outro Inverno.


(Traio hoxe duas curiosidades, que atopei. A foto é dunha rapaza, Gwendolyn Luo, do seu libro de fotografia Galicia ,Terra-mar e xentes. Ela é licenciada en Belas Artes en Taiwán, de donde procede, mais é unha enamorada de noso Pais, a naturaleza, a xente, os costumes. E as súas fotos cheas de pasiòn, encanto, delicadeza e unha incomparable fermosura, asi o pon de manifiesto.
O poema e dun poeta, nacido en Mexico D.F. no 1964, actualmente residente en Ourense, funcionario de profesion e escritor e poeta per se. O que chamame mais a atenciòn, é que os poemas están escritos en portuguès, son unha delicia, rezuman amor e sensualidade, e pareceme que para Artur, a poesia é unha maneira de vivir con outro enfoque.)

Comentarios

Entradas populares