AS VECES ...

As veces gusto en mirar a noite escura

en silencio  a soas comigo mesmo

e deixar esvarar as bagoas quentes de nostalxia.

As veces pecho os ollos

e penso que non sinto nada.

As veces sentado nalgures

me emborracho coa fragrancia das madreselvas

e durmo arrebolado polo cheiro do meu jazmin inventado

daquela nenez esquecida

que trepaba pola pedra do muro

preto da ventá pechada

pola que fuxían os heroes dos contos

que nos contaba a nai

nas tardes mornas de fastío nos invernos

sen poder xogar na rúa e sen nada que facer

tan so deixar morrer o tempo.

As veces son coma a auga fría das fontes

carambelos xeados de fresa e caramelo

fuxida cara os océanos na procura dos mundos novos

nesta vida que vendemos preñada en mentiras e fracasos.

As veces son algodón doce de feira

mazá acaramelada no forno dos pecados

corpo espido de vergoña e desexo

pedra do camiño

lume e cinza consumida

e lama.