A CAMPÁ DA VELA......

Cando Eu era neno

e aínda non era chegado

o meu tempo,

as veces

espertaba na noite xeada

soñando cos lazos nas fontes

dos xardíns do Triunfo

onde iamos xogar as bolas

ou as agachadas

e as coriscadas da madrugada

ao despuntar o día

alumiñando os adoquíns das rúas

cas pingas das follas mortas

sobre os carrís do tranvía de Albolote.

E así entre as brétemas brancas do lusco fusco

e as sabas escuras da noite sen Lúa

fuxía da infancia

e me deixaba ir

coma na miña bicicleta

facéndolle carreiriñas ao vento,

ao compás da a campá da Vela

a que escoltaba en silencio

soando morna ,entristecida e soa

alá na torre vixía

intermitentemente son e silencio

palabras da Alhambra

auga estancada que chora

silueta recortada sobre a Serra Nevada

en días en branco e negro

de recordos e nostalxias

lembranzas e fantasías

doutra hora.