MEDRE O MAR

Nai,
¡lévame coñecelo mar¡

Seica
é da cor das esmeraldas

e
nas noites mornas de lúa chea

pódense
ver as sereas xogando cas ondas

de
espuma branca a facer pompas

como
as de xabón

e  que as estrelas viaxan cabo do mundo

cabalgando
sobre elas.

Din
que o mar chega ao infinito dos firmamentos

coma
saído dun burato negro sen fondo

mais
alá da liña borrosa do horizonte

onde
se agacha o sol e morre a luz das luciérnagas

dos
nosos campos e as bolboretas.

Lévame
nai.

¿Onde
é para ir velo?

Dime
cal é a congostra , nai.

¿onde
se atopa a corredoira

para
baixar onde o mar? .

Teño
que fuxir deste silencio de morte

e
escoitar o murmurio das ondas na praia.

Din
que as augas son salgadas

e
cheas de brillos e reflexos

coma
cristais ardentes.

Pódeste
mirar e verche reflectido nelas

E
din que hainas   frías coma anacos de xeo

e
escuras no mais profundo

e   tamén azuis e as veces transparentes

naquelas
outras terras

tan
diferente da nosa dura e ingrata.

Lévame
coñecelo mar

para
bucear nel e afundirme no seu misterio

na
procura dos tesouros dos piratas

descubrir
illas solitarias

navegar
co vento nas velas

sentirme
libre e nunca mais escravo

E
soñar……