EMMA PEDREIRA

Só pola túa man me ispo

se cadra hei de furalas

todas

como enleadas de atmosfera

entran no meu corpo

para alumear

ou para me facer unha odisea

de pel enteira

despida de min

non teño adentras

soamento

todo o do mar

metido.

II.

Carta VIII "A Provocacion"

Ás veces o teu corpo filtrano os cristais, infusiónase no

aire e no fume e solidifica como un paxaro vello que se tende na cama.

Para arrincarche a pel non preciso os dedos, basta soprar

como en superficies antigas

e recupero o teu corazòn entre as raices brancas que afunden

incluso sen tocalas.

Asi quero xantarche o corazón como mazá como pedramo

como tuberculo.. Como quen agarda

e repasa latitudes ao lonxe mentres mastiga. E se pode,

que siga batendo, como un animal sen pel e con espasmos.

(Emma Pedreira Lombardia, A Coruña 1978). Como narradora ha publicado a novela BEstiario de Silencios no 200l. Foi galardonada xa con varios premios literarios, e colaboradora das revistas de poesia, Dorna, a Xanela ó Alquimia. Emma enlaza cun discurso moi personal co resto das autoras e poetas noveles, e elabora un discurso erótico absolutamente particualr, lonxe do mundo cotian, afianzando as súas propias vivenzas, como suxeto en primeira persoa da súa sexualidade, mais libre e autentica. Unha das voces màis representativas da poesia actual.)