MARIA PORTO.....MARÈS E OUTROS POEMAS.....(ETERNAMENTE POETA)..

 RUMOR........
Epifania das aves no ventre cilíndrico da vaga
murmúrio do canto negro da sombra dos contos vivos.
voo na vela do casco na insignificancia da asa
tronco da árvore pendida nas agulhas dos espinhos
capuz do homen vazio na proximidade dos outros
noite de pontas e fios na áuga corrente dos loucos
rimas pretas nas valetas da noite na claridade
tinta da china vertida na naturaleza da verdade
barbatanas na torrente constrastante do tubaráo
picos do bicho tamanho nas garras da miltidáo
dentes de ticao nas fileiras apinhadas da rua
olhar do mestre nascido na imagem quase nua
gritos de nós elevados em bicos de aves e pós
ecos de rumores no brnaco, no preto e na lua¡¡¡.......


 MARIA DA CRUZ PEGADO PORTO........MARIA PORTO.

Natural de Mirando do Douro, cidade do noroeste de Portugal preto  a Galiza, no Transmontao.Traballa como educadora infantil e educacions especial, para nenos e adultos en Porto. Poeta e amante da vida, con maiscula, soñadora  inmensa e xenerosa..

Escribir é para ela unha necesidade sen hora fixa, nin limite de tempo.......
Sente a vida como parte do rio da vida, o rio Douro, no que mora,ca leva e transporta no ollar verde castaño do berce azul das augas que a acollen pracidamente,,,
Maria mora permanentemente no pais doce dos soños, os recordos, os ancestros e baleiros  dos esquecidos, os que estàn conosco o noso caron pero foronse polo rio abaixo na procura das augas salgadas alende os mares, en terras estrañas, ou na nada.
Ten un baul cheo de imaxes que agachadas pelexan unha trala outra por sair a luz e quedar para sempre na impronta das nosas retinas estragadas pola tristura inmensa deste dias grises de fame e achicoria na que nos estan a afundir os señores da guerra, mercadores da ilusiòn e os pasos perdidos......

Maria milita no cara a cara coa aesperanza, nas imaxes en cor prendidas, nas carballeiras, nas augas transparentes da vida, nos soños e esperanzas, na alegria esquecida o longo do tempo morno que foise trala fiestra dos desengaños e as mentiras.

Neste poemario; un anaco do seu ser...ETERNAMENTE POETA, colaboracion antoloxica con unha vintena mais de poetas coma ela do Pais veciño e tan querida na lingua para nos.MARIA PORTO, nos agasalla xenerosamente con Castelos na area, no medio das Pingas de chuvia que coma nos outonos dos sentidos nos transportan de folla en folla, das arbores da fantasia ,o amor e a vida, e nos afonda espidos nunha aperta interminable nos mares,,,,,os Seus e os nosos, na procurar do Rumor das ondas, e as palabras doces coma ela...
.Fermosisimo xogo de palabras en verso cálido e imaxes transportadoras os mundos esquecidos da infancia, da nenez e dos futuros..........   

Quando as águas se derramam 
nos seixos a descoberto
polidos e fatigados 
os beijos são como ventos
e dos mares são confidentes ou guardiões de desejos
Na maré baixa, as rochas
enfeitadas de gaivotas
são manjar de almas devotas
entre o azul-água e os céus
Talvez amor, maresia
frutos frescos e até dia
e são brancas como véus
Na maré cheia e em espuma
o sal da vida em nós
e as algas como tecido no enlace verde da foz
Longe os navios carpem
a esboçar ninhos, aragens
e despejam viajantes nas ilhas em nós furtivas
na âncora das nossas margens…
(MARIA PORTO)

Comentarios

Entradas populares