ENCONTRO EN POESIA NA FRAGA DE CATASOS (III ENTREGA).
Terceira entrega doutros catro poemas, de catro poetas mais dos que xenerosamente se sumaron ao acto, encontro en poesia pola Fraga de Castasos, "A Fraga Bonita", o pasado Domingo dia oito de Novembre, dentro do IV encontro de poetas e artisas,
no marco incomparable da Fraga, onde deixamos as nosas pegadas en forma de palabras e versos, e o noso desexo reivindicativo de salvar a nosa fraga da especulaciòn, o poder dos cartos, e a forza irracional dos poderosos, neste caso o desexo de Union Fenosa, de arrasar a fraga para a instalaciòn dunha liña de alta tensiòn...
DIEGO Q.S
Rinse do que
facemos
un
grupo de tolos
Intrigamos
ao mundo
e
escapan
de
nós
Dinnos
que non pensemos
Onde
a liberdade
é
UN SOÑO
XA ESTAMOS FARTOS
Entre mortos vivimos
Riremos na súa cara OS IGNORADOS
ImaxinémoLOS marxinados a ELES
NÓS no seu sitio
Arrincando sementes de INCULTURA
LOITEMOS
POLA ARTE
Diego Q.S.
HELENA VILLAR JANEIRO
Pradairo,
teixo,
sobreira,
freixo,
capudre,
bieiteiro,
carballo,
piñeiro,
abraira,
cerquiño,
rebola,
sanguiño,
xardón,
castiñeiro,
cerdeira,
espiñeiro,
érbedo,
aciñeira,
faia,
nogueira
bidueira
ameneiro
olmo,
salgueiro.
teixo,
sobreira,
freixo,
capudre,
bieiteiro,
carballo,
piñeiro,
abraira,
cerquiño,
rebola,
sanguiño,
xardón,
castiñeiro,
cerdeira,
espiñeiro,
érbedo,
aciñeira,
faia,
nogueira
bidueira
ameneiro
olmo,
salgueiro.
Helena Villar.
AGURTZANE ESTRADA
Puedes
mirar en las hojas caídas y reconocer el daño que alguien te hizo con palabras
hirientes, las lágrimas que las mentiras te arrancaron, los esfuerzos
desperdiciados por promesas incumplidas, los sueños quemados por apoyos que
nunca llegaron, las alegrías que se te han quedado pequeñas sin apenas usar, la
rabia y la impotencia por las manipulaciones de quienes buscan victimas para
sentirse reyes en tierra de nadie.....Cada hoja deja una huella antes de
caer...y surge un retoño que intenta ser libre ...
A.Estrada (Dende Bilbao).
CARLOS
NEGRO
Catasós, quilómetro cero
Nos últimos anos, a partir do enorme
éxito da campaña Vivamos como galegos do
Grupo Gadis, algunhas grandes
empresas acolléronse con entusiasmo á estratexia publicitaria de vender identidade
de país, na procura dun
achegamento afectivo á cidadanía. Tratan, en definitiva, de asociaren a súa
política comercial a unha serie de valores culturais e antropolóxicos que
provocan empatía nos potenciais clientes, a partir dunha exaltación dun galeguismo tépedo que lle dá un novo
verniz aos vellos tópicos, mais que
desemboca nunha exaltación sentimental
moi arredada da problemática concreta dunha comunidade que adoita negarse a si
mesma.
Neste contexto, levamos algunhas
semanas escoitando os anuncios de Gas Natural Fenosa a presumir do seu apelido galego, como garante do seu “compromiso
co medio ambiente, a cultura e o progreso de Galicia”. E de
acompañamento a este engaiolante discurso, as imaxes que nos venden amosan unha
sucesión de paisaxes naturais esplendorosas, aínda con soutos e carballeiras, e coa melodía dun piano a subliñar
a tonalidade lírica dun relato tan edulcorado como unha serie de princesas da
factoría Disney.
Añadir leyenda |
Porén, a estas alturas da película,
e logo de experiencias tan traumáticas como a da crise do Prestige, pouco sorprende xa o cinismo mercantilista das grandes
corporacións, adestradas para promocionaren en público xusto aqueles valores
éticos que, alí onde se apagan os focos, ignoran por completo. Pois, na
práctica cotiá, o modo de actuar destas empresas responde a aqueles principios
que Eduardo Galeano aplicaba para definir con exactitude poética o carácter dun home
de éxito:
“Non pode mirar a lúa sen calcular a
distancia. Non pode mirar unha árbore sen calcular a leña. Non pode mirar un
cadro sen calcular o prezo. Non pode mirar un menú sen calcular as calorías.
Non pode mirar un home sen calcular a vantaxe. Non pode mirar unha muller sen
calcular o risco.”
Por iso, ao tempo que Gas Natural
Fenosa bombardea as pantallas coa historia do seu idílico romance con Galicia,
está a piques de iniciar a construción dunha liña de alta tensión (LAT 132 KV)
desde O Irixo ata Lalín, cuxo trazado ameaza con destruír o entorno natural da
Fraga das Casas Vellas, en Catasós, catalogada como solo rústico de especial
protección forestal. Trátase dun ecosistema de gran valor paisaxístico, con
milleiros de árbores autóctonas, castiñeiros e carballos na súa maior parte,
moitos deles con máis de douscentos anos de vida (casualmente, moi semellantes
no seu porte aos que Gas Natural Fenosa amosa na publicidade como símbolo dunha
Galicia de catálogo turístico).
Como acontece acotío nestes casos,
existe unha mobilización social na comarca de Deza que está a ofrecer á empresa
alternativas razoables contra esta agresión paisaxística, (https://www.facebook.com/salvemoscatasos),
e que formula como óptima solución a de soterrar un tramo da liña de alta
tensión seguindo o trazado da estrada N-525, evitando así a tala de árbores e a
destrución do entorno da Fraga e do Castro de Catasós. Porén, e como por
desgraza adoita ser tamén habitual, tanto o Concello de Lalín como a Xunta de
Galicia, institucións ambas as dúas gobernadas polo Partido Popular, teñen
optado claramente por defender os intereses da empresa, gardando silencio ante
as reclamacións da veciñanza, e aceptando como única opción posible a de Gas
Natural Fenosa, que opta, como non podía ser doutro xeito, pola solución
técnica menos custosa para a súa conta de beneficios.
Como poden ver, hoxe non lles ofrezo
unha historia novidosa. Trátase dun capítulo máis desa novela negra por
entregas na cal a cobiza capitalista converte o noso patrimonio colectivo nun
produto de mercado, que se vende a baixo prezo a cambio de nada. Como aconteceu
hai pouco coa ameaza da mina de ouro en Corcoesto ou nas terras do Irixo co
proxecto de incineradora. Como sucedeu días atrás cos restos arqueolóxicos da
cova de Eirós, ameazados pola actividade dunha empresa de cementos. E como
ocorre nestes días grises de novembro no concello de Lalín, que quizais axiña
teña que actualizar a iconografía do seu escudo municipal, substituíndo o
carballo centenario dos devanceiros por un poste de alta tensión de deseño cool, máis acorde co castro tecnolóxico
onde exerce o alcalde.
Porque, como diría o noso
ilustrísimo Don Xosé Crespo, en Lalín comeza e remata todo o que existe, e por iso somos eternamente o quilómetro cero.
(Carlos
Negro).
Comentarios