CARLOS NEGRO.-"Masculino Singular"
Cando eu era neno,recordo
que miña nai reprendíame cando me vía cos ollos cheos de bágoas, e mancado, cos
xeonllos sangrando.
Angel, dicía, os homes non choran. Anos
despois, home feito e dereito xa, cando
a perdín, chorei como nunca o fixera de neno, alí so, diante da súa lapida
fría, sen importarme para nada quen me vira.
Hoxe lendo os
poemas marabillosos e cheos de sensibilidade, dese feitizo máxico que tan so
Carlos Negro coñece porque sae a borbotóns do seu baúl intimo e descoñecido,
pensei na miña nai e recordei as súas palabras. Os homes non choran.¡
O Poemario de
CARLOS NEGRO,...MASCULINO SINGULAR (Ed Xerais),Unha vez mais é como derramarse
nas areas dunha praia solitaria, reconstruíndote a ti mesmo en soidade e sen
mentiras nin medias palabras, sempre ao son da marea; os seus versos,
pensamentos e reflexións.
O que NON son:
NON son o principe azul das galletas de chocolate.
NON son o paquete de musculos dun filme de acción
NON son o sorriso galante que cede o paso na porta do
ascensor.
"Masculino
singular......é un corte de sangue no medio do afeitado; unha refutación do
macho alfa que destrúe os afectos e converte o terror en linguaxe dominante. Tamén
é un diario intimo que reclama a tenrura nunha revolución de magnolias, pero
sen pólvora, porque xa non precisamos himnos de batalla nin falos erectos nas
portas dos aseos.
Masculino singular
é un código aberto aínda inconcluso, que se constrúe máis alá do propio texto,
naqueles espazos socias onde algúns homes aprenden unha lingua sen sufixos de exterminio.
Porque nada semella máis urxente que procurar unha saída de emerxencia dese
templo onde a virilidade segue a ser o valor máis sagrado da tribo".
Carlos racha en mil
ínfimos anacos de papel branco, o mito da virilidade, o home "oso",
canto mais feo, mais fermoso, para levar sobre as ondas bágoas salgades e
negras da sensibilidade o concepto masculino-feminino en loita permanente por
no ser, do que sae autentico, que non vitorioso, a persoa, o home/muller, nun
todo complexo, compacto e único, sen o lastre do sexo e os condicionantes da
hombría, ou da feminidade, estereotipos sociais que o único que fan é mancar,
ferir, mutilar a capacidade de sentir, de crear, de ser, de posuír a vida, nada
mais e nada menos.
O amante
nunca amosa
acenos de seda.
O amante
nunca bica con
bicos delicados.
O amante non
ama:
é a besta
dentro do labirinto.
(Aquel que
escribe nos corpos con sangue)
Masculino singular
é un berro no medio do deserto das anguria e ledicias que cheira a confusión, a
división ou mesmo a exclusión en homes e mulleres, roles preconcibidos,
estúpidos papeis repartidos polo director tolo desta obra escénica tra-las
bambalinas do silencio interior no que ninguén é quen de enganar o seu único e
verdadeiro ser, o que miramos no espello abafado do baño, e con quen temos que
enfrontarnos cara a cara e sen mentiras cada novo dia.
Masculino singular
representa ler montado nun bambán, no que as veces sobes cara o baleiro do ceo,
e as veces sentes que vaste esnafrar contra o can enlamado das congostras e corredoiras
polas que devagar nos teus soños de persoa sen sexo, e sempre en poesía.
Non se pode pedir
nada mais.
Angel Utrera.
Obras
Poesía
Ensaio
Premios
.VII Premio
Johán Carballeira do
Concello de Bueu no 2002, ex aequo con Alexandre Nerium,
por Héleris.
·
Premio da AELG á mellor obra de literatura
infanto-xuvenil do 2014, por Penúltimas
tendencias.
]
Ligazóns externas
Comentarios