Galicia un
lugar mágico para contemplar las estrellas. Daniel Llamas y Daniel Lois.-
Dende a negrura da noite dos tempos, alá nas sabanas africanas onde din que
o mono ergueuse por primeira vez para otear por riba da herba, onde se perden
os nosos recordos de seres nacidos de entre as pernas dunha muller despois de
abandonar o refuxio cálido do seu ventre materno, o home evolucionado do
primate mirou con espanto, pavor ou medo o ceo azul do día ou a escuridade
insondable da noite, adorou como deuses descoñecidos e crueis eses mesmos
misterios inabordables do firmamento e chegou pouco a pouco presa da sua
natural curiosidade innata ao razocinio a facer as preguntas inevitables; Quen
somos?. De onde vimos?.A onde imos?. Haberá algo mais alá do tempo e o espazo?.
A xente dende sempre buscou respostas, as veces na relixión, nos ritos mais
ou menos pagáns, no esoterismo ou no materialismo, pero no fondo de todo sempre
pervive a mesma razón, saber, coñecer ;como comezou a vida, como empezou o
universo, quen ou como se creou a terra,
os mares, os ceos, o día a noite?.
Copernico, Galileo Galilei, Kepler Ptolomeo, Newton o Einstein, sen
esquecer xa nos tempos modernos, a prodixiosa mente de Stephen Hawking,
buscaron explicacións e mergullaron nos misterios do noso ceo estrelado, sen
descanso, as veces con desasosego, outras cun medo cerval, pero sempre coa
curiosidade do que quere e precisa coñecer, e dende logo cautivados polo
feitizo máxico da fermosura deste noso firmamento, os seus planetas, cometas,
estrelas fugaces, buratos negros, masa, materia, antimateria, vía láctea e ese sen
fin de efectos luminosos ou ópticos
aterradores e indescritibles; parhelios, crepúsculos, arrebolas, halos, arco da
vella, Airglow, Fata Morgana, Destellos,
rayos verdes, las Auroras boreales .
A dicotomía desta loita, entre a razón e a superstición, foi o que moveu a
miles de persoas o longo dos séculos a camiñar seguindo a estela desta enorme,
xigantesca, marabillosa "Vía Láctea". As veces tocados pola fe,
outras polo espírito de aventura, pero sempre pola curiosidade de ver, de
saber, de vivir.
Esta Vía láctea, galaxia espiral, dentro do noso sistema solar, cuxo nome
ten orixe na mitoloxía da Grecia
clásica, debe a súa aparencia leitosa o denominación que lle deron os primeiros
observadores do firmamento, que algúns
estudosos atribúen ao astrónomo Demócrito, hai moitos séculos, que tentou
demostrar como o aspecto branco do ceo na noite escura, non era senón unha
aglomeración de estrelas moi pequenas, aínda que resulte mais poética a
explicación da mitoloxía Grega, cando confirma que este fenómeno celeste, non é
mais que o leite derramado do peito da Deusa Hera, cando se negou a amamantar
ao neno Hércules.
Dacordo coa tradición Santa, do Cristianismo, foi este camiño de estrelas,
o que levou a descubrir a tumba do apóstolo Santiago, alá nas terra enlamadas de
Compostela, a antiga "Campus Stelae", e que no século XII, ía
sacralizar o Códice Calixtino, coa narración da aparición do espírito de
Santiago ao emperador Carlomagno indicándolle que seguira a Vía Láctea, como
guía ata chegar a Compostela.
Sexa como sexa estamos diante dunha obra inmensa dunha calidade excepcional
e dun valor artístico impagable. Un traballo meticuloso dunha coidada
presentación, un texto mais que adecuado e preciso, e unhas fotos
impresionantes, realizadas por un grupo de profesionais fotógrafos de enorme
valía.
Como ben se da conta pola editorial;
Desde épocas ancentrales el hombre ha
levantado la
mirada hacia las estrellas buscando respuestas. Y sigue haciéndolo, por interés
científico, por atracción hacia lo inmenso y desconocido o sencillamente para
contemplar la belleza de los cielos nocturnos.
Cada vez es mayor el número de viajeros
que buscan reencontrarse con el espectáculo que ofrece la noche cuando cae el
sol. Sin embargo, la contaminación lumínica hace
que, en muchas ocasiones, resulte muy complicado visualizar los millones de
centelleos sobre nuestras cabezas, un obstáculo que hace que el viajero que
busca las estrellas dirija su mirada hacia los cielos limpios y alejados de las
grandes ciudades, que le permitan la comunión con la naturaleza y el cosmos.
En esta búsqueda, que entronca directamente con
un turismo cada vez más consciente de su entorno, y sostenible medioambientalmente,
los cielos gallegos parten con gran ventaja. El aislamiento y
la belleza del entorno natural que preside algunos de los puntos con mejores
características para la observación de las estrellas nos convierten en un lugar
ideal para la contemplación de ese espectáculo nocturno que nos brindan los
cielos.
Comentarios