FEDERICO GARCIA LORCA

PAISAJE.....
______________


El campo de olivos se abre y se cierra como un abanico.
Sobre el olivar hay un cielo hundido y una lluvia oscura de luceros fríos.
Tiembla junco y penumbra a la orilla del río.
Se riza el aire gris.
Los olivos, están cargados de gritos.
Una bandada de pájaros cautivos, que mueven sus larguísimas colas en lo sombrío.

ALMA AUSENTE


No te conoce el toro ni la higuera, ni caballos ni hormigas de tu casa.
No te conoce el niño ni la tarde porque te has muerto para siempre.
No te conoce el lomo de la piedra, ni el raso negro donde te destrozas.
No te conoce tu recuerdo mudo porque te has muerto para siempre.
El otoño vendrá con caracolas,
uva de niebla y montes agrupados,
pero nadie querrá mirar tus ojos
porque te has muerto para siempre.
Porque te has muerto para siempre,
como todos los muertos de la tierra,
como todos los muertos que se olvidan en un montón de perros apagados.
No te conoce nadie. No. Pero yo te canto.
Yo canto para luego tu perfil y tu gracia. La madurez insigne de tu conocimiento. Tu apetencia de muerte y el gusto de su boca. La tristeza que tuvo tu valiente alegría.
Tardará mucho tiempo en nacer, si es que nace, un andaluz tan claro, tan rico de aventura.
Yo canto su elegancia con palabras que gimen y recuerdo una brisa triste por los olivos.


------000-----
¿Quen pode decir mellor o que se chora cos ollos da anima?
¿Quen sen palabras chega mais ala do que se ama?
¿Quen pode como Federico xogar cos son das bágoas......?

Xa falei en mais dunha ocasiòn,da miña total admiraciòn é entrega por este home unico e singular, o mellor poeta que xamais ollou a terra, é que tan traxicamente volveu a ela....
Federico Garcia Lorca.

Comentarios

Cuspedepita ha dicho que…
Concordo coa túa opinión sobre García Lorca.
Non só é xenial coma poeta senón tamén coma dramaturgo.

Entradas populares