NA MIÑA BICICLETA- A EXPOSICION.










As miñas fotos pretenden atrapar o instante, no que se poida escoitar ao través do branco e negro, ou na cor dos pigmentos, a historia do que estou a reflectir, da que fala cada instantánea.
Quero facer un acto de reflexión, sobre o que perdimos, o que deixamos atrás co paso dos anos, e para sempre, o modo de vida dos nosos devanceiros.
A atmosfera das miñas fotografías buscan deixar constancia, das penas e alegrías daquelas xentes, as súas pegadas nestes lugares as veces xa tan so ruínas, espraiadas polas nosas aldeas, hoxe baleiras e silenciosas, tan cheas de vida fai anos, para que non nos esquezamos deles, e desaparezan para sempre.
Eu son dos que pensan que en tanto alguén ten un recordo teu, segues vivo. A morte , a desaparición definitiva so chega xa ninguén ten noción de ti.
Cada unha destas 47 fotos selección das moitas que fixen ao longo dos meus pedaleos en bici, son un conglomerado de sensacións, palabras, sombras, amores, vivencias, tristuras e ledicias, xa desaparecidas, pero que seguen aí, atrapadas nas pedras, nas sombras, nos claroscuros da conciencia dos pobos.
Iso é o que Eu quero contarvos, e facer unha reflexión sobre o que foi, o que significou para todos nos este pasado. A nosa historia como xentes do rural en Galiza.
A vida atrapada en cada clic. da miña cámara de fotos.

(O Vindeiro Mercores dia 29, co gallo das festas Patronais, inagurase a miña primeira mostra de fotografia. En total 47 fotos pasadas a carton pluma e tamaña A3, sobre a nosa terra, que vanse colgar na casa museo das Neves, no recinto Feiral dos Pendellos de Agolada-Pontevedra).

Comentarios

Manolo ha dicho que…
Tienes buenas fotos, Angel. Será un éxito la exposición.
Angel Utrera ha dicho que…
Hombre, muchas gracias, porque viniendo de un genio de la fotografia como eres tu, es todo un cumplido....Yo soy solo un aficionadillo al que le gusta desde que tiene uso de razòn...Mi primera camara fuè una kodac instamitic, de pasta, y por supuesto solo admitia carretes de blanco y negro.....Era como de juguete. ¡Que recuerdos¡. Aun me veo recorriendo la ribera del Darro, en Granada, sacando fotos a los balcones llenos de geranios, y mantones de manila.....
Muchas gracias,.
Gelu ha dicho que…
Buenos días, Ángel Utrera:

Has explicado perfectamente lo que has querido plasmar en cada foto.

En cada imagen hay un recuerdo, por tanto el olvido no se hará dueño, ni se producirá la desaparición definitiva de los lugares que tú has atrapado con tu cámara. Con tus clics has rescatado las palabras, los cantos, las risas y los lloros que hubo en esos paisajes.
Tus fotos llevan el sello de tu poesía.

Un abrazo.

P.D: Voy a tus entradas anteriores.

Entradas populares