NA VERTICAL DA NOITE
Na vertical da noite
o tempo convertese en ausencias
dos recordos xa esquecidos
e as sombras dos fuxidos; os mortos
borrosos silencios para os meus oídos xordos .
Na vertical da noite
entre los visillos grises do pasado
asoma temeroso o principio da nada
e o futuro cativo polo feitizo do incerto
grao a grao se verte confundido
baixo o frío cristal inerte do infinito
diante desta morte anunciada.
Na vertical da noite
non hai descanso nin suspiros
todo é irreal
o surrealismo da fame,
xeo e sangue
cheiro a carne queimada
urinas putrefactas e humores gangrenosos
dos que viven no opio dos soños
e na esperanza.
Na vertical da noite
os mortos xa no feden
son pasado; cinza, po e lama
do camiño abandonado.
Nesta vertical eterna da noite
na que deambulo como borracho solitario
asasino de ilusións e soños do neno que fun
non hai saída do labirinto
no que me atopo
e berro como un poseso
consumido pola dor
do lume no que me consumo
nesta interminable vertical da noite.
Comentarios