MANUEL MARÍA.



As veces acontece que nos fire un lòstrego sùpeto.
Entón a nosa alma, acobardada fuxe moi lonxe de nós mesmos,
deixándonos orfos e valeiros,
habitando nun pasmo, no país lonxano das ausencias.
E cando a alma, desnortada,
ao fin, retorna a nós;
doille acostumbrarse novamente a este corpo valeiro e solitario.


(Manuel Maria.-Rondó da Alma Ausente- "Compemdio de orballos e incertezas).

Comentarios

PENELOPE-GELU ha dicho que…
Buenas noches, Ángel Utrera:

Hace ya un año y cuarto que pusiste unos versos preciosos de este autor.
¡Qué delicada y exquisita el alma de los poetas!.

Saludos. Gelu

P.D.: Me gustan tus dibujos. ¡Del año 1979!.

Entradas populares