XOSÉ MARIA DÍAZ CASTRO

NIMBOS

______________

Se é que o poema é só un nimbo de lus

que os ollos cegos póñenlles ás cousas

soñadas, ou amadas nas teebras,

das cousas que xa foron e se foron

pro siguen sendo e non se van xa máis,

das sombras que, xogando cos meus ollos,

na miña vida en lumes se enxeriron,

eu deixo eiqui os nimbos, como cinza,

de rosas que onte encheron de perfume

o mundo, morto xove, dalgùn soño.

TERRA SUCADA

_________________________

¡Terra sucada, poema

de cen versos na outonía¡.

Orballa na cal, no escuro

camiño da tantas vidas.....

Ferve o grau, pulo enterrado

da espranza, nena dormida.

¡Terra do ceo arrincada¡

Chora a terra desterrada,

terra arada, nai perdida.

POLPA DORIDA

_____________________

¡Ei, Terra Verde e Mar de Orballo,

polpa dorida se as hai¡

¡Äs túas portas perdin todo

cheiro alleo de terra ou mar

e agora, ó caer no teu colo,

oio pacer e canto hai¡.

Xosé MAria Diaz Castro, -Guititiz 1914-Lugo 1979. Poemas do séu único libro Nimbos, publicado no ano 1961, ven exercendo unha notoria influencia sobre as promociòns liricas de poetas de nosa terra, desde enton.